Gras staat gezellig

Het is nog niet zolang geleden dat er nauwelijks siergrassen in de Nederlandse tuinen werden aangeplant. Maar dat is wel veranderd.. tegenwoordig kan je tuin eigenlijk niet meer zonder een paar wuivende grassoorten. De één legt de schuld bij Piet Oudolf, die met zijn Dutch Wave voor het eerst weelderige bloemborders combineerde met siergrassen, de ander denkt dat het samenvalt met onze wens om zo makkelijk mogelijk planten in de tuin te hebben. Hoe dan ook, siergrassen zijn niet meer weg te denken en dat is buitengewoon terecht.

Je vaste plantenborder wordt er mooier door en ’s winters geven de grassen een prachtig wintersilhouet wat andere planten niet hebben. Hoewel siergrassen redelijk onderhoudsvriendelijk zijn, moeten ze evengoed wel afgeknipt worden. Ze vereisen meestal een goed doorlatende, niet te vochtige grond. Je hebt lage en hoge soorten grassen waarvan diverse soorten in het voorjaar al prachtig zijn om te zien. De grotere soorten hebben meer ruimte nodig dan je denkt. Het is de kunst om die soorten te kiezen die het minst overlast van loslatende of plat vallende ‘slierten’ met zich mee brengen.

Een paar toppers zijn:

• Carex morrowii 'ice dance' (Zegge), 40 cm, bontblad wintergreen;
• Imperate cylindrica 'Red Baron' (Japans bloedgras), 60 cm, wordt felrood;
• Pennisetum alopecuroides ‘Hameln’ (lampenpoetser), 60 cm, gele herfsttint;
• Stipa tenuifolia (verdergras) (fijnbladerigm beweeglijk), 40 cm;
• Deschampsia cespitosa ‘Goldschleier’ (ruwe smele), goudkleurig, 80 cm, kan in vochtige grond.